Auteur: Anita Frantzen Gilvert

Middenin het gesprek
Kijk ik in de spiegel

En zie ineens
Mijn jongere ik

‘Als ik naar jou kijk
Zie ik mij’

Het zijn geen ikken
Er is alleen wij

Voor de spiegel staan
De wijsheid en de liefde

Die als beren op de weg
Van jeugd naar rijpheid

Voor het oprapen liggen
Als je op de drempel

Durft los te laten
Niet even

Maar voor het leven

Elke keer als ik denk
Dat ik wel weet hoe het zit
Werkt het toch net weer even anders

Neem de golven van de zee
Ze komen en ze gaan
Als de voor- en achterkant van een cirkel

Of de zonsopgang
Eén keer gezien, dan weet je
Dat het elke dag weer anders is

Of zitten en zijn
Adem in adem uit
Daartussen is het leven

Sleur bestaat niet
Voor diegenen die de schoonheid van het leven
Zien in klein geluk

In het sterrenstof
Van een zandkorrel
Zit immers het hele universum
Genoeg om bij stil te staan dus

Jouw leven
komt voort
uit dat van hem
en mij

Er was een tijd
dat ik zag
wat jij zag
dat ik hoorde
wat jij hoorde
dat ik proefde
wat jij proefde
dat ik rook
wat jij rook

Ik voel nog steeds
wat jij voelt
al staan de luikjes
minder ver en vaak geopend

Toch zal ik altijd voelen
wat jij voelt
omdat onze harten
onzichtbaar zijn
verbonden

De kaart die ik koop
Laat een das zien
Die in de stroom
Bootjes van papier gooit

Een bootje van papier
Wordt zacht en vergaat
Zoals niets
Blijvend is

Op de kaart schrijf ik:
‘Voor mij ben jij
Geen bootje van papier
Maar een steentje
In mijn rivier’

Ik neem afscheid
Van een collega
En hoop dat het
Slechts een ‘Dag, tot ziens!’ zal zijn

Gebroken stemmen
Kaarslicht
Bloemen

Wat als
Je weggaat
Voor altijd

Ze vlogen
Niet hoog genoeg

Waarom

Tranen rollen
Herinneringen komen
En gaan

De namen
Eindeloos
Indrukwekkend

Stilte
Te kort
Voor de diepte
Van het verdriet

Ze waren hier
Ze leefden
Ze hadden lief
Ze deden wat ze wilden

En meer

Ze lieten afdrukken achter
In het zand
En in ons hart
Ze maakten verschil

 

Gedicht ter gelegenheid van de herdenkingsbijeenkomst van de MH17.

Als paardenmeisje
Zie ik mijn leven met jou
In de achteruit
Tot ik-weet-niet-wanneer-weer
Op de paardrijplank
Ik zet de spullen terug
En de borstels in de achterbak
Vieze schoenen in de auto
Ik stap met
Mijn neus in je vacht
En de wortels gesneden
Wel de gang geveegd
Niet meer gereden
Geborsteld en gesnoven
Alleen nog
Op weg naar jou …
Als ik voor het laatst …
Tranen over mijn wangen …
Een gat in mijn hart
Slaat
Zonder jou
Halve liefde voor allebei
Betekent
Met jou
Geen ons over is
Tot er
Wikkend en wegend
Met en zonder jou
Is onmogelijk
Goed kiezen
Onverwacht
Komen altijd
Onvoorziene situaties

Dagen werden weken
Weken werden maanden
Maanden worden jaren
Alles is anders
En toch ook weer niet
Want ook al kan ik
Je niet meer aanraken
Je bent er
In alles wat ik
Zie, hoor en ruik
Proef, voel, beleef
En ben
Op alle dagen
En vandaag in het bijzonder
Moederdag
Dag mama, dag mamadag

Dagen, weken
Vliegen voorbij
Minuten, seconden
Duren eeuwig
Niets is
Wat het lijkt
Op de grens
Van leven en dood
De toekomst
Voorbij
Het heden
Een cadeau
Pijn en geluk
Liefde en verdriet
De een kan niet
Zonder de ander
Ik hier
En jij daar
Ver weg
En toch zo dichtbij

Doen wat er gedaan moet worden
Stilstaan bij wat was, is en zal zijn
Denken, praten, voelen
Weten van hier en nu als het enige dat is

Meeleven, luisteren, stil zijn
In de paradox van verdriet en vreugde
Pijn en liefde
Verleden en toekomst

Ik ga slapen
En droom dat morgen
Alles weer is zoals het was
Alles

Geluk
Als een bloem
Breekbaar als glas

Leven in liefde
Zonder angst
Zitten aan het strand

Golfjes horen krullen
Een koud glas wijn
Tinkelend in mijn glas

Mijn gezin aan tafel
Elk de neus in een boek
Zonder angst

Leven in liefde

Breekbaar als glas
Als een bloem
Geluk